مقایسه اثر عصاره آبی جفت بلوط و سیلور سولفادیازین بر ترمیم زخم سوختگی در موش صحرایی نر

چکیده زمینه و هدف: سوختگی باعث ناتوان کردن افراد برای مدت کوتاه یا طولانی شده و ظاهر پوست را نامناسب می نماید. توجه محققین به عناصر گیاهی دارای تانن در درمان زخم های سوختگی جلب شده است. هدف این مطالعه مقایسه اثر مقایسه اثر عصاره آبی جفت بلوط و سیلور سولفادیازین بر ترمیم زخم سوختگی در موش صحرایی نر بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 60 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 5 گروه مساوی تقسیم شدند. مدت 24 ساعت بعد از ایجاد سوختگی درجه 2 ، جهت درمان برای گروه اول ازکرم سیلور سولفادیازین یک درصد، گروه های دوم، سوم و چهارم از عصاره های آبی جفت 1، 4، 7 درصد و گروه شاهد ازسرم فیزیولوژی استفاده شد. بعد از مدت زمان 30 و 60 روز، موش ها بیهوش و بافت پوست آسیب دیده برداشته شد و به محلول فرمالین 10 درصد منتقل شدند، بعد از پردازش بافتی و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین ـ ائوزین، ساختار پوست با میکروسکوپ نوری بررسی شد. داده ها با آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و توکی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: ضخامت اپیدرم و درم پوست و کاهش سطح سوختگی در گروه های دریافت کننده عصاره آبی جفت 1، 4 و 7 درصد و سیلور سولفادیازین در مقایسه با گروه شاهد افزایش معنی داری داشت(05/0p<). نتیجه گیری: به نظر می رسد که کرم سیلور سولفادیازین 1 درصد در مقایسه با عصاره آبی جفت بلوط سبب مهار بیشتر ترمیم پوست می شود. واژه های کلیدی: سوختگی، عصاره جفت، سیلور سولفادیازین،موش صحرایی